Στην προσπάθεια να συνδέσουν κάθε παρανομία με τον Εθνικισμό ή τις εθνικές δράσεις, οι δημοσιογράφοι χωρίς ίχνος ντροπής ενισχύουν μια επικίνδυνη αφήγηση που στοχοποιεί ένα ολόκληρο ιδεολογικό χώρο και χιλιάδες Έλληνες. Οι δημοσιογράφοι έχουν ένα σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση της κοινής γνώμης. Ωστόσο, η δύναμη του Τύπου συνοδεύεται από μια βαριά ευθύνη: να είναι αντικειμενικοί, να διαχωρίζουν τα γεγονότα από τις απόψεις και να προστατεύουν τα δικαιώματα των ατόμων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να μην κρίνεται κανείς αποκλειστικά από τις πολιτικές του απόψεις.
Και ενώ αυτός ο απλός αλλά βασικός κανόνας της δημοσιογραφικής δεοντολογίας εφαρμόζεται με θρησκευτική ευλάβεια για πρόσωπα που συνδέονται με το πολιτικό κατεστημένο του δημοκρατικού βόθρου των παιδεραστών, πρεζέμπορων, και κάθε λογής άλλων εγκληματιών, δεν ισχύει όταν ο πολίτης έχει οποιαδήποτε εθνική δράση.
Τελευταίο και τρανό παράδειγμα δημοσιογραφικής αλητείας η περίπτωση του Δημητρίου Κολτσίδα όπου ενορχηστρωμένα δημοσιογράφοι σκυλεύουν την μνήμη του ακόμα και τώρα πριν καλά καλά στεγνώσει το αίμα του στην άσφαλτο. Έφτασαν στο σημείο να καταδείξουν οι αχρείοι δημοσιογράφοι μέχρι και ότι υπήρχε κόσμος στην κηδεία του!
Οι δημοσιογράφοι είναι το μακρύ χέρι του κατεστημένου που λειτουργεί ως τζου μποξ.
Όποιος τους ρίχνει κέρματα λένε και το ανάλογο "τραγούδι".
Σε αυτούς τους εχθρούς μας στην μάχη για την συντριβή του ανθελληνικού πολιτικού χώρου δεν οφείλουμε καμία εξήγηση. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα πολιτικά πρόβατα/ψηφοφόρους των αριστερών και δεξιών μαντριών.
Όπως η μάνα θα κλάψει για το παιδί της ότι και αν έκανε, όπως ο πατέρας θα κλείσει τα μάτια του παιδιού του, έτσι και εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές αποχαιρετήσαμε τον Δημήτρη γιατί ήταν ένας από εμάς.
Ο Υιός του Δευκαλίωνος
Ύσ Αλήτες Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι
